Wspólny dług
Często w związkach małżeńskich (partnerskich) małżonkowie (partnerzy) zaciągają długi, za które są wspólnie odpowiedzialni, np. biorą kredyt na zakup mieszkania czy samochodu.
W przypadku długów pieniężnych ta wspólna odpowiedzialność najczęściej ma postać tzw. solidarności dłużników (wierzyciel może od każdego z dłużników żądać całości świadczenia, a zapłata dokonana przez jednego z nich zwalnia drugiego).
Ograniczenie możliwości samodzielnego funkcjonowania
Wspólna odpowiedzialność nie wywołuje szczególnych problemów, kiedy związek dobrze funkcjonuje.
W razie jego rozpadu dług może jednak stać się przeszkodą dla ułożenia sobie życia na nowo.
Problematyczna staje się nie tylko konieczność wzajemnych rozliczeń w związku z dokonywaniem spłat.
Dług przede wszystkim zmniejsza zdolność kredytową dłużników, ograniczając tym samym możliwość samodzielnego uzyskania kredytu.
Czy można dług objąć podziałem majątku?
Nasuwa się pytanie, czy dokonując podziału majątku wspólnego (w znaczeniu prawniczym – w przypadku małżonków żyjących we wspólności majątkowej – bądź potocznym, kiedy np. partnerzy dzielą się wspólnie nabytymi przedmiotami majątkowymi), można tymi rozliczeniami objąć także wspólny dług?
Jest to możliwe jedynie w ograniczonym zakresie.
Konieczna zgoda wierzyciela
W interesie małżonków bądź partnerów byłoby nierzadko dokonanie podziału w ten sposób, że jedna ze stron otrzymuje dany przedmiot (np. mieszkanie) i zarazem przejmuje związany z nim dług (np. z tytułu kredytu na zakup mieszkania).
Zmiana taka mogłaby jednak godzić w interesy wierzyciela, które są zazwyczaj lepiej zabezpieczone, kiedy ma on dwóch dłużników niż jednego.
Z tego względu zarówno przy podziale umownym, jak i sądowym nie jest dopuszczalne objęcie działem także długów.
Zwolnienie z długu jednego ze współdłużników może bowiem nastąpić jedynie za zgodą wierzyciela, który nie ma żadnego interesu w pozbywaniu się jednego z dłużników i może nie być skłonny do wyrażenia zgody.
Podział w relacji wewnętrznej
W takiej sytuacji dłużnikom pozostaje tzw. umowa o zwolnienie z obowiązku świadczenia, uregulowana w art. 392 kodeksu cywilnego.
Umowa ta wywiera skutki tylko między nimi, nie ogranicza w jakimkolwiek stopniu uprawnień wierzyciela.
Gdyby wierzyciel zażądał zapłaty od dłużnika, który miał być zwolniony z obowiązku świadczenia na mocy umowy ze współdłużnikiem, dłużnik nie mógłby odmówić zadośćuczynienia żądaniu.
Jeśli jednak dokonałby zapłaty, mógłby żądać od współdłużnika zwrotu tego, co musiał zapłacić wierzycielowi.
W ten sposób, mimo pewnych komplikacji, ostatecznie ciężar spłaty długu spocznie na barkach tego z dłużników, który miał dług przejąć.
Niestety, rozwiązanie to nie zmienia niczego, jeśli chodzi o zdolność kredytową dłużników.
Z punktu widzenia potencjalnych kredytodawców oboje dłużnicy są nadal odpowiedzialni za wspólny dług, który obniża ich zdolność kredytową.
Dotyczy to w równym stopniu tego z dłużników, który w myśl ich porozumienia miał przejąć obowiązek spłaty długu, jak i tego, który miał zostać z tego obowiązku zwolniony.
dr hab. Bartłomiej Swaczyna
adwokat
Zdjęcie: MART PRODUCTION
***
Swaczyna Łabuz-Weiss wśród najlepszych
Istotą pracy adwokata jest świadczenie pomocy klientom. To ich zadowolenie jest źródłem największej zawodowej satysfakcji.
Jeśli dodatkowo zyska się uznanie w oczach zewnętrznych specjalistów, jest to dodatkowe potwierdzenie, że kancelaria zmierza w dobrą stronę [Czytaj dalej…]
{ 0 komentarze… dodaj teraz swój }